کد مطلب:47758 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

توضيح دهيد كه منظور در آيه 128، سوره نسأ چيست، و چه زماني صادق است، و چه كساني بخل ميورزند، اطرافيان، فاميل يا دوستان؟

در بسياري از تفاسير اسلامي و كتب حديث، در شأن نزول آيه چنين نقل شده كه: رابع بن خديج دو همسر داشت، يكي مسن و ديگري جوان (بر اثر اختلافاتي) همسر مسن خود را طلاق داد، و هنوز مدت عده، تمام نشده بود، به او گفت: اگر مايل باشي با تو آشتي ميكنم، ولي بايد اگر همسر ديگرم را بر تو مقدم داشتم صبر كني، و اگر مايل باشي صبر ميكنم، مدت عده تمام شود و از هم جدا شويم، زن پيشنهاد اول را قبول كرد و با هم آشتي كردند، آيه شريفه نازل شد و حكم اين كار را بيان داشت لذا از آن جا كه گذشت كردن زن از قسمتي از حقوق خود، روي رضايت و طيب خاطر انجام شده، و اكراهي در ميان نبوده است، گناهي ندارد و بلامانع است از اين آيه دو مسأله فقهي استفاده ميشود نخست اين كه احكامي مانند تقسيم ايام هفته، در ميان دو همسر، جنبه حق دارد نه حكم، لذا زن ميتواند با اختيار خود از اين حق به طور كلي يا به طور جزي صرف نظر كند، ديگر اين كه عوض صلح، لازم نيست مال بوده باشد، بلكه ميتواند اسقاط حقي، عوض صلح واقع شود.

در مورد بخل نيز، همان طوري كه آيه شريفه سرچشمة بسياري از نزاعها و عدم گذشتها را بخل معرفي كرده و ميفرمايد مردم ذاتاً و طبق غريزه حب ذات، در امواج بخل قرار دارند، و هر كسي سعي ميكند تمام حقوق خود را بيكم و كاست دريافت دارد، و همين سرچشمة نزاعها و كشمكشهاست. بنابراين اگر زن و مرد به اين حقيقت توجه كنند، كه سرچشمه بسياري از اختلافات بخل است، لذا در اصلاح خود بكوشند و گذشت پيشه كنند نه تنها اختلافات خانوادگي از بين ميرود بلكه بسياري از نزاعها اجتماعي پايان ميپذيرد.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 4، ص 151، نشر دارالكتب الاسلامية)